Skorzystaj z ulgi na internet w rocznym zeznaniu podatkowym!

Wykorzystywanie na cele prywatne

Ulga na internet dotyczy podatników korzystających z dostępu do internetu w celach prywatnych. W przypadku prowadzenia działalności gospodarczej podatnik rozlicza te koszty jako związane z uzyskaniem przychodu, nie może więc korzystać z ulgi. Podobnie jest przy uzyskiwaniu ekwiwalentu z tytułu telepracy, wówczas ulga na internet nie przysługuje.

Dwa następujące po sobie lata

Odliczenie ulgi na internet jest możliwe wyłącznie przez dwa następujące po sobie lata i to dodatkowo pod warunkiem, że nigdy wcześniej podatnik z takiej ulgi nie korzystał. Jeżeli zatem podatnik skorzystał z ulgi po raz pierwszy za rok 2015, a następnie za rok 2016 – to rok 2017 byłby już trzecim z kolei, co uniemożliwia skorzystanie w tym roku z ulgi. Z ulgi za rok 2017 mogą skorzystać jedynie ci podatnicy, którzy nigdy wcześniej nie korzystali z tego rodzaju ulgi albo skorzystali z niej po raz pierwszy przy rozliczaniu zeznania rocznego za rok 2016.

Internet stacjonarny lub bezprzewodowy

Począwszy od roku 2011 nie ma znaczenia miejsce ani rodzaj dostępu do sieci. Odliczeniu od podatku podlegają zatem nie tylko opłaty za internet stacjonarny (realizowany np. za pomocą łączy światłowodowych), ale także za internet w telefonie lub inny bezprzewodowy (np. LTE na użytek w laptopie), a nawet za korzystanie z kafejki internetowej.

Limit odliczenia

Limit w kwocie 760 zł nie ma charakteru ryczałtowego, jest to górna granica, do jakiej podatnik mógł ponieść w roku podatkowym wydatki na dostęp do sieci podlegające odliczeniu. Konieczne jest zatem rzeczywiste poniesienie wydatków w określonej wysokości. Jeżeli podatnik poniesie wydatki w niższej wartości – deklaruje wyłącznie kwotę faktycznie wydatkowaną. Jeżeli wydatki były wyższe od limitu – deklaruje jedynie kwotę 760 zł.

Udokumentowanie wydatków

Podstawą do skorzystania z odliczenia są faktury wystawiane przez operatora w związku z dostępem do sieci. Faktura nie może zatem dotyczyć innej usługi, takiej jak np. abonament za telefonię komórkową, w którym zawarty jest także dostęp do Internetu. Wydatki poniesione w ramach ulgi obejmować powinny wyłącznie samą usługę dostępu do Internetu. Inne opłaty, takie jak opłata za przyłączenie sieci, za modem czy aktywację nie stanowią wydatków, które wpłyną na wartość odliczenia. Podstawą do skorzystania z odliczenia są zapłacone faktury wystawiane na imię i nazwisko podatnika potwierdzające faktyczną zapłatę za usługę dostępu do sieci.

W przypadku regulowania należności za użytkowanie sieci Internet za pomocą przelewu potwierdzenie faktu poniesienia wydatku będzie stanowić dowód zapłaty. Powinna się na nim znajdować kwota zapłaty, imię i nazwisko wpłacającego, nazwa dostawcy usługi, data zapłaty oraz informacja, że zapłata została dokonana tytułem użytkowania sieci internet (por. np. int. Urzędu Skarbowego w Kędzierzynie-Koźlu, 2007.03.26, sygn. akt PDIB/415-3/07).

Małżonkowie

Limit dotyczy odrębnie każdego z małżonków, tzn. 760 zł na męża i 760 zł na żonę. Każdy z małżonków może korzystać z tego limitu w swoim zakresie. Nie istnieje natomiast możliwość wykorzystania łącznego limitu do przychodów jednego z małżonków (np. rozlicza się wyłącznie mąż i korzysta z limitu 1520 zł).

W przypadku małżonków najbezpieczniejsze jest posiadanie faktur lub innych dokumentów (z których wynika kto, komu, ile i za co zapłacił) wystawionych na imię i nazwisko obojga z nich. Wspólne odliczanie wydatków na podstawie faktur wystawionych na jednego małżonka może być podstawą sporu z urzędem skarbowym. Istnieje jednak duża szansa na wygranie sporu (por. np. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 19 sierpnia 2008 r., sygn. akt I SA/Łd 127/08). Jest to możliwe w przypadku, gdy małżonkowie pozostają we wspólności majątkowej, wspólnie zamieszkują lokal mieszkalny i prowadzą wspólne gospodarstwo domowe, a koszty związane z użytkowaniem sieci pokrywali z majątku wspólnego. Uprawnia to obojga małżonków do skorzystania z ulgi na internet, bowiem wydatki na korzystanie z sieci w równym stopniu obciążały zarówno podatnika, na którego wystawiana jest faktura, jak i współmałżonka. Ciężar ekonomiczny tego wydatku został poniesiony w równym stopniu przez nich oboje.