Nagranie z policyjnego wideorejestratora to informacja publiczna

Wyrok zapadł w sprawie, w której Komendant Powiatowy Policji postanowił o odmowie udzielenia żądającemu kierowcy całości nagrania wideorejestratora zamontowanego w samochodzie funkcjonariuszy. Komendant tłumaczył odmowę koniecznością ochrony danych osobowych bliżej nieokreślonych osób fizycznych podnosząc dodatkowo, że organy nie dysponują skuteczną metodą anonimizacji nagrania. To samo stanowisko przyjęte zostało później przez organ odwoławczy w osobie Komendanta Wojewódzkiego Policji.

Kierowca w skardze na odmowną decyzję Policji podniósł, że w orzecznictwie sądowoadministracyjnym dominuje ugruntowane stanowisko, iż konieczność ochrony danych osobowych nie zwalnia organu z udostępnienia informacji publicznej. Zdaniem kierowcy to do organu administracji publicznej należy właściwe przygotowanie się do pełnienia obowiązków służbowych, w tym wyposażenia jednostki w właściwe urządzenia, bądź oprogramowanie służące do anonimizacji.

Kluczowym w sprawie stało się ustalenie, że nagranie z policyjnego wideorejestratora, zgodnie z prawomocnym wyrokiem WSA w Szczecinie w sprawie II SAB/SZ 36/17 z dnia 7 czerwca 2017 r. stanowi informację publiczną. A skoro tak, to zastosowanie znaleźć może art. 5 ust 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej (u.d.d.i.p.), który pozwala na ograniczenie prawa do informacji publicznej ze względów konieczności ochrony danych osobowych osoby fizycznej lub tajemnicę przedsiębiorcy. Jeżeli więc zaistnieją te przesłanki to organ wydaje decyzję o odmowie udzielenia informacji publicznej.

Organ wydając decyzję odmowną powinien zrobić to zgodnie z art. 16 ust. 2 ustawy o u.d.d.i.p. tzn. do decyzji powinien zastosować przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego, a także określić w niej imiona, nazwiska i funkcje osób, które zajęły stanowisko w toku postępowania o udostępnienie informacji, oraz oznaczenie podmiotów, ze względu na których dobra, o których mowa w art. 5 ust. 2, wydano decyzję o odmowie udostępnienia informacji. Z powyższego wynika więc, że ustawowym wymogiem decyzji o odmowie udzielenia informacji publicznej ze względu na możliwość naruszenia prywatności osób fizycznych jest zawarcie w niej oznaczenia tych osób a także podanie imion nazwisk i funkcji osób, które zajęły stanowisko w sprawie.